توسعه حق غیر قابل انکار همه جوامع بشری است ولی کدام توسعه و به چه قیمت؟
ما در زمره محدود کشورهای جهان هستیم که در قانون اساسی، اصلی برای حفاظت محیط زیست داریم و در این اصل به تعریف علمی توسعه پایدار پرداخته‌ایم ولی متاسفانه هنوز در کشور بعضی افراد نه تنها به دنبال توسعه پایدار نیستند بلکه توسعه بدون پایه را دنبال می‌کنند[حفاظت از طبیعت؛ توسعه پایدار]
آیا تصمیم‌گیران برای پروژه‌های بزرگ هیچ توجهی برمیزان اثرات تصمیم خود دارند؟ آیا هزینه‌های یک پروژه تنها هزینه‌های اجرائی است و هزینه‌های زیست محیطی جزو هزینه‌ها به حساب نمی‌آید؟
آیا پس از این همه سال که از اجرای پروژه‌های بزرگی که خسارات وسیع زیست محیطی داشته‌اند گذشته توانسته‌ایم اثار تخریب و آلودگی را جبران نمائیم؟
آیا پروژه آلمینیوم سازی اراک به محل دیگری منتقل شد؟ آیا نیشکر خوزستان ارزشی بالاتر از تالاب شادگان دارد؟ آیا تولیدات معدن مس سونگون بیش از جنگل منحصر به فرد هیرکانی ارسباران میارزد؟ [جنگل‌زدایی به بهانه توسعه] که امروز به دنبال تصویب اکتشاف نفت در یکی از مناطق 9 گانه ذخیرگاه ژنی در ایران هستیم؟ آیا در صورت وجود نفت در این منطقه امکان فرار نفت و عدم برداشت آن در آینده وجود دارد؟ آیا در کشور توانسته‌ایم منابع مشترک با سایر کشورها را مدیریت نمائیم تا از آنها عقب نمانیم که بدنبال برداشت از این منابع جدید در چنین مناطقی هستیم؟
متحیرم که چگونه می‌توانند تنها به بهانه اکتشاف، اکوسیستم ارزشمند یک پارک ملی را که هرگونه تغییر اکوسیستم بر اساس ماده هشت آئین‌نامه اجرائی قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست در آن ممنوع است برهم بزنند!
آیا تصمیم‌گیران در جریان نیستند که چنین عملی بر اساس ماده 12 قانون شکار و صید جرم تلقی می‌شود؟
پارک ملی کویر یکی از نمونه های منحصر به فرد اکوسیستم‌های بیابانی ایران است که به لحاظ دارا بودن مهم‌ترین معیارهای اتحادیه‌های جهانی حفاظت از طبیعت از سال 1348 در عالی‌ترین سطح یعنی پارک ملی مدیریت می‌شود. [اعتراض کارشناسان به تداوم عملیات نفتی در پارک ملی کویر]
بر اساس ماده 2 آئین نامه اجرائی قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست پارک‌های ملی باید در شرایط کاملا طبیعی تحت حفاظت قرار گیرند.
همچنین پارک ملی کویر به لحاظ دارا بودن معیارهای یونسکو برای ذخیره‌گاه‌های بیوسفر به عنوان یکی از ذخیره گاه‌های بیوسفر 9 گانه کشور در سال 1354 انتخاب شد.
ذخیره‌گاه‌های بیوسفر با هدف حفظ نمونه‌های یونیک اکوسیستم‌های طبیعی و جوامع بومی مرتبط با آن و برای استفاده‌های آموزشی و ترویجی در مناطق منحصر به فرد اکولوژیکی تعیین می‌شوند.
پارک ملی و منطقه حفاظت شده کویر زیستگاه بسیاری از گونه‌های گیاهی و جانوری منحصر به فرد جهانی است.
به طوری که از 34 گونه پستانداران این منطقه، 29 گونه جزو گونه‌های حمایت شده جهانی هستند. از جمله یوزپلنگ آسیائی، گورخر آسیائی و . . . همچنین 155 گونه پرنده که 18 گونه آن حمایت شده هستند و 34 گونه خزنده و یازده گونه ماهی در آن به ثبت رسیده‌اند. گونه‌های گیاهی این مناطق 355 مورد است که 20 گونه آن اندمیک (منحصر به فرد) هستند.
متاسفانه فعالیت‌های اکتشاف و اقدامات بعدی صنعت نفت در این منطقه بسیاری از کارکردها و ارزش‌های این مناطق حفاظت شده را مختل و حتی نابود خواهد کرد و لذا توصیه کارشناسی، اجتناب از توسعه عرصه اکتشاف به داخل پارک ملی و منطقه حفاظت شده کویر می‌باشد.
جناب آقای رئیس جمهور شما بر اساس قانون حفظ و بهسازی محیط زیست رییس شورایعالی محیط زیست هستید و برطبق قانون اساسی ناظر بر حسن اجرای قانون اساسی هستید.
به جنابعالی اعلام می‌نمایم بارها و بارها اصل پنجاهم قانون اساسی مورد کم توجهی و بی‌توجهی قرار گرفته است ولی اثر اجرای این طرح که منجر به از بین رفتن پارک ملی کویر می‌شود اثری غیر قابل جبران دارد.
آیا شعار عدالت محوری ایجاب نمی‌کند که حقوق آیندگان را پاس بداریم تا آنان نیز از مواهب الهی بهره مند باشند؟
آیا نادیده گرفتن حقوق آیندگانی که نیستند تا از حقوق خود دفاع کنند می‌تواند معنای عدالت داشته باشد؟ از صمیم قلب آرزو می‌کنم مسئولین دولت بدانند چه تصمیم مهم و سرنوشت سازی را اتخاذ می‌کنند و بدانند که اگر گونه‌ای منقرض شود هیچ چیز نمی‌تواند پاسخگوی آن باشد یاد شعری از شیخ مجتهدشبستری در گلشن راز افتادم در پایان آنرا می‌نویسم تا از تلخی این نوشتار بکاهد
جهان چون چشم و خال و خط و ابروست
که هر چیزی به جای خویش نیکوست
اگر یک ذره را برگیری از جای
جهان جمله خلل یابد سراپای
